醒世恒言·卷十

醒世恒言·卷十原文：

五更里，天欲晓。功圆满行都了。便脱壳，来往有无间，显出真容貌。古今快乐仙家，延长生，永无老。降紫诏传报玉皇宣，驾祥云，归蓬岛
甲观正储祥，群臣献寿觞。捧登金殿稳，深照赭袍光。环佩和仙乐，衣冠惹御香。玄天共悠久，碧海比灵长。葵藿心无异，鸳鸿翅有行。何当随近侍，同此祝无疆。
竹林方结社，词客日频过。笑我独长往，思君其奈何。江流秋暮急，云树故山多。鸿雁分飞处，缄情寄薜萝。
芍药抽红叶未齐，畦丁笼鹤避花时。始知有喙长三尺，输与藏头曳尾龟。
晨鸡四鸣号，天地犹未白。仰见众星低，历历如可摘。揣来浩无端，数往已为迹。言念乘轺始，徂岁三代易。谬以理解资，而当髋髀役。何悟茧丝辰，膺此保障责。桑计非所工，商刑焉能择。稍清萑苻泽，未愧莱芜室。蒿目中竟乖，蓬心逝安息。次且类羝藩，犹豫托鸡肋。畴当邻畏途，为我一察识。
闻说南溪上，乱馀春可怜。花开愁落日，草长记流年。赋拟传金谷，茶应记玉川。寻常西郭路，思尔隔风烟。
帆腹膨脝饱北风，一弹指顷万山空。天垂九马层云外，人在孤鸿过影中。夙世曾游银世界，飞精复谒水精宫。湖神波吏须相识，吾在神霄旧有功。
野舍老馀生，雅尚今已惬。不逃世忧患，馀事寄巾蹀。行寻青山转，坐对青山叠。欲随白云去，傥与幽人接。盘桓太清洞，怅望长江艓。昔时古锦囊，今还白羽箑。不复叔夜煅，真得孙登摄。九华一枯藜，青溪一孤楫。得丧苟自达，死生安足惵。朱颜久不驻，白发何为镊。群物自流转，吾生寄天燮。德相屡相过，老夫宁足蹑。由来废井水，不如长剑铗。往往论书法，轩轩两目睫。中郎石经在，元常表军捷。汉魏多传人，至宋有遗帖。唐室初最盛，渐衰自中叶。欧虞缅谁嗣，颜柳何足躐。篆籀昔难工，草圣谁敢辄。巨山作散隶，雄古掀龙鬣。贞观喜飞白，凌厉腾春蝶。岂特豁神观，直可祛鬼魇。古人有所寓，天性难必协。所志有小大，其材有勇怯。或惮懦文雅，或轩昂豪侠。或转战鞍马，或驱驰弋猎。或发于止谏，或得于讼牒。或奋夺床陛，或造成械槢。或为神所追，或自执所劫。或醉以贾祸，或诈以行谍。或习于娱乐，或劳于呿嗋。有灿如文锦，有劲如金梜。有倚如戈锋，有点如山嶪。有驶或如波，有媚或如靥。或腾如烟霏，或落如鸟跕。渊妙欲飞动，拙恶愧偏擪。当寝或不寐，当昼亦忘馌。有誉终甚微，或毁则群嗫。为功有不至，考古安能厌。十年幸能就，万金毫岂浥。金玉敷卷轴，龙蛇閟箱笈。是惟小夫技，宁当丈夫业。譬如论唐虞，何曾道郇叶。如君负高识，于此何足挟。一战虽未霸，遐心岂即怗。朝廷方洽熙，四夷皆远慑。坐复洮河地，直捣幽燕胁。朝夕奏奇功，群儒争鼓箧。太平任文治，战血何烦喋。道德以为宇，威武以为堞。岂比叔孙生，杂用随何颊。吾衰何可道，不死同原涉。
尝读大禹书，导河始积石。神功洵巨哉，两山如削壁。疑是鬼斧凿，疑是巨灵擘。余来千载后，山势犹如昔。烟岚郁不开，与天常咫尺。下瞰黄河流，风翻雪浪白。涛声如怒雷，奔腾何迅疾。我欲溯其源，星宿杳难即。我欲登昆崙，举头惟瞑色。君不见此地当年吐谷浑，汉魏以来常反侧。而今四海颂升平，羌戎稽颡烽烟息。车书一统尽朝宗，此山此木互西域。

醒世恒言·卷十拼音解读：

wǔ gèng lǐ ，tiān yù xiǎo 。gōng yuán mǎn háng dōu le 。biàn tuō ké ，lái wǎng yǒu wú jiān ，xiǎn chū zhēn róng mào 。gǔ jīn kuài lè xiān jiā ，yán zhǎng shēng ，yǒng wú lǎo 。jiàng zǐ zhào chuán bào yù huáng xuān ，jià xiáng yún ，guī péng dǎo
jiǎ guān zhèng chǔ xiáng ，qún chén xiàn shòu shāng 。pěng dēng jīn diàn wěn ，shēn zhào zhě páo guāng 。huán pèi hé xiān lè ，yī guàn rě yù xiāng 。xuán tiān gòng yōu jiǔ ，bì hǎi bǐ líng zhǎng 。kuí huò xīn wú yì ，yuān hóng chì yǒu háng 。hé dāng suí jìn shì ，tóng cǐ zhù wú jiāng 。
zhú lín fāng jié shè ，cí kè rì pín guò 。xiào wǒ dú zhǎng wǎng ，sī jun1 qí nài hé 。jiāng liú qiū mù jí ，yún shù gù shān duō 。hóng yàn fèn fēi chù ，jiān qíng jì bì luó 。
sháo yào chōu hóng yè wèi qí ，qí dīng lóng hè bì huā shí 。shǐ zhī yǒu huì zhǎng sān chǐ ，shū yǔ cáng tóu yè wěi guī 。
chén jī sì míng hào ，tiān dì yóu wèi bái 。yǎng jiàn zhòng xīng dī ，lì lì rú kě zhāi 。chuāi lái hào wú duān ，shù wǎng yǐ wéi jì 。yán niàn chéng yáo shǐ ，cú suì sān dài yì 。miù yǐ lǐ jiě zī ，ér dāng kuān bì yì 。hé wù jiǎn sī chén ，yīng cǐ bǎo zhàng zé 。sāng jì fēi suǒ gōng ，shāng xíng yān néng zé 。shāo qīng huán fú zé ，wèi kuì lái wú shì 。hāo mù zhōng jìng guāi ，péng xīn shì ān xī 。cì qiě lèi dī fān ，yóu yù tuō jī lèi 。chóu dāng lín wèi tú ，wéi wǒ yī chá shí 。
wén shuō nán xī shàng ，luàn yú chūn kě lián 。huā kāi chóu luò rì ，cǎo zhǎng jì liú nián 。fù nǐ chuán jīn gǔ ，chá yīng jì yù chuān 。xún cháng xī guō lù ，sī ěr gé fēng yān 。
fān fù péng hēng bǎo běi fēng ，yī dàn zhǐ qǐng wàn shān kōng 。tiān chuí jiǔ mǎ céng yún wài ，rén zài gū hóng guò yǐng zhōng 。sù shì céng yóu yín shì jiè ，fēi jīng fù yè shuǐ jīng gōng 。hú shén bō lì xū xiàng shí ，wú zài shén xiāo jiù yǒu gōng 。
yě shě lǎo yú shēng ，yǎ shàng jīn yǐ qiè 。bú táo shì yōu huàn ，yú shì jì jīn dié 。háng xún qīng shān zhuǎn ，zuò duì qīng shān dié 。yù suí bái yún qù ，tǎng yǔ yōu rén jiē 。pán huán tài qīng dòng ，chàng wàng zhǎng jiāng dié 。xī shí gǔ jǐn náng ，jīn hái bái yǔ zhá 。bú fù shū yè duàn ，zhēn dé sūn dēng shè 。jiǔ huá yī kū lí ，qīng xī yī gū jí 。dé sàng gǒu zì dá ，sǐ shēng ān zú dié 。zhū yán jiǔ bú zhù ，bái fā hé wéi niè 。qún wù zì liú zhuǎn ，wú shēng jì tiān xiè 。dé xiàng lǚ xiàng guò ，lǎo fū níng zú niè 。yóu lái fèi jǐng shuǐ ，bú rú zhǎng jiàn jiá 。wǎng wǎng lùn shū fǎ ，xuān xuān liǎng mù jié 。zhōng láng shí jīng zài ，yuán cháng biǎo jun1 jié 。hàn wèi duō chuán rén ，zhì sòng yǒu yí tiē 。táng shì chū zuì shèng ，jiàn shuāi zì zhōng yè 。ōu yú miǎn shuí sì ，yán liǔ hé zú liè 。zhuàn zhòu xī nán gōng ，cǎo shèng shuí gǎn zhé 。jù shān zuò sàn lì ，xióng gǔ xiān lóng liè 。zhēn guān xǐ fēi bái ，líng lì téng chūn dié 。qǐ tè huō shén guān ，zhí kě qū guǐ yǎn 。gǔ rén yǒu suǒ yù ，tiān xìng nán bì xié 。suǒ zhì yǒu xiǎo dà ，qí cái yǒu yǒng qiè 。huò dàn nuò wén yǎ ，huò xuān áng háo xiá 。huò zhuǎn zhàn ān mǎ ，huò qū chí yì liè 。huò fā yú zhǐ jiàn ，huò dé yú sòng dié 。huò fèn duó chuáng bì ，huò zào chéng xiè dié 。huò wéi shén suǒ zhuī ，huò zì zhí suǒ jié 。huò zuì yǐ jiǎ huò ，huò zhà yǐ háng dié 。huò xí yú yú lè ，huò láo yú kā xié 。yǒu càn rú wén jǐn ，yǒu jìn rú jīn jiā 。yǒu yǐ rú gē fēng ，yǒu diǎn rú shān yè 。yǒu shǐ huò rú bō ，yǒu mèi huò rú yè 。huò téng rú yān fēi ，huò luò rú niǎo dié 。yuān miào yù fēi dòng ，zhuō è kuì piān yè 。dāng qǐn huò bú mèi ，dāng zhòu yì wàng yè 。yǒu yù zhōng shèn wēi ，huò huǐ zé qún niè 。wéi gōng yǒu bú zhì ，kǎo gǔ ān néng yàn 。shí nián xìng néng jiù ，wàn jīn háo qǐ yì 。jīn yù fū juàn zhóu ，lóng shé bì xiāng jí 。shì wéi xiǎo fū jì ，níng dāng zhàng fū yè 。pì rú lùn táng yú ，hé céng dào xún yè 。rú jun1 fù gāo shí ，yú cǐ hé zú jiā 。yī zhàn suī wèi bà ，xiá xīn qǐ jí tiē 。cháo tíng fāng qià xī ，sì yí jiē yuǎn shè 。zuò fù táo hé dì ，zhí dǎo yōu yàn xié 。cháo xī zòu qí gōng ，qún rú zhēng gǔ qiè 。tài píng rèn wén zhì ，zhàn xuè hé fán dié 。dào dé yǐ wéi yǔ ，wēi wǔ yǐ wéi dié 。qǐ bǐ shū sūn shēng ，zá yòng suí hé jiá 。wú shuāi hé kě dào ，bú sǐ tóng yuán shè 。
cháng dú dà yǔ shū ，dǎo hé shǐ jī shí 。shén gōng xún jù zāi ，liǎng shān rú xuē bì 。yí shì guǐ fǔ záo ，yí shì jù líng bò 。yú lái qiān zǎi hòu ，shān shì yóu rú xī 。yān lán yù bú kāi ，yǔ tiān cháng zhǐ chǐ 。xià kàn huáng hé liú ，fēng fān xuě làng bái 。tāo shēng rú nù léi ，bēn téng hé xùn jí 。wǒ yù sù qí yuán ，xīng xiǔ yǎo nán jí 。wǒ yù dēng kūn lún ，jǔ tóu wéi míng sè 。jun1 bú jiàn cǐ dì dāng nián tǔ gǔ hún ，hàn wèi yǐ lái cháng fǎn cè 。ér jīn sì hǎi sòng shēng píng ，qiāng róng jī sǎng fēng yān xī 。chē shū yī tǒng jìn cháo zōng ，cǐ shān cǐ mù hù xī yù 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

醒世恒言·卷十相关翻译

③啼鸟：鸟的啼叫声。
②非：不是。浮云：天上的云。闹：喧哗。
（16）离人：此处指思妇。
①程：道路、路程，山一程、水一程，即山长水远。榆关：即今山海关，在今河北秦皇岛东北；那畔：即山海关的另一边，指身处关外。千帐灯：皇帝出巡临时住宿的行帐的灯火。千帐言军营之多。

醒世恒言·卷十相关赏析

这首词题画抒怀，借景寓意，虽然情趣不高，但悠然散淡之意境却清丽不俗，也可视为题画诗词中的精品。
下文的“蓦听得门外地皮儿踏”更是巧妙，少女蓦然听得脚步，心上人已临近，似乎马上就将登场。等了这么久终于等到，这种氛围吊起了读者的胃口，让人想要看看来人是什么模样。谁知最后才知道，这竟是个错觉，“原来风动荼蔗架”，满心的渴望和期盼都落了空，气氛一下子由紧张变得松弛从“带月披星”到“久立”，到“蓦听得”，种种情状表现了少女难以抑制的思情。正是痴盼的袭扰才使她对声音失去了正确的判断，将本与脚步声相去甚远的风吹花架声当做了情人。本是约会将成，结果空喜一场，少女的怨艾可想而知，令读者也为之惋惜。
“落日斜，秋风冷。”首先烘托出词中主人公所处的特定环境：落日馀晖，秋风送寒。只有六个字，却字字珠玑。尤其着一“冷”字，不仅点染出秋天黄昏的冷寂，而且衬托出词人思念友人的凄切感情，更为下文“今夜”蓄势，巧妙地伏下一笔。

作者介绍

幻梦 僧人。贞元二十一年(805)在台州，作诗送日僧最澄归国。最澄《显戒论缘起》卷上存其诗1首。《全唐诗续拾》据之收入。