贺新郎·读史

贺新郎·读史原文：

江长鼓棹重逡巡，向晚维舟曲水滨。物色他乡新俗眼，风光何地不娱人。暂邀池口三更月，一入长安万斛尘。怪杀渔歌喧未已，偏从吾辈傲投纶。
炎精育仲气，朱离吐凝阳。广汉潜凉变，凯风乘和翔。令月肇清斋，德泽润无疆。四部钦嘉期，洁己升云堂。静晏和春晖，夕阳厉秋霜。萧条咏林泽，恬愉味城傍。逸容研冲赜，彩彩运宫商。匠者握神标，乘风吹玄芳。渊汪道行深，婉婉化理长。亹亹维摩虚，德音畅游方。罩牢妙倾玄，绝致由近藏。略略微容简，八言振道纲。掇烦练陈句，临危折婉章。浩若惊飙散，囧若挥夜光。寓言岂所托，意得筌自丧。沾洏妙习融，靡靡轻尘亡。萧索情牖颓，寥郎神轩张。谁谓冥津遐，一悟可以航。愿为游游师，棹柂入沧浪。腾波济漂客，玄归会道场。
伊伯庸之末冑兮，谅皇直之屈原。云余肇祖于高阳兮，惟楚怀之婵连。原生受命于贞节兮，鸿永路有嘉名。齐名字于天地兮，并光明于列星。吸精粹而吐氛浊兮，横邪世而不取容。行叩诚而不阿兮，遂见排而逢谗。后听虚而黜实兮，不吾理而顺情。肠愤悁而含怒兮，志迁蹇而左倾。心惝慌其不我与兮，躬速速其不吾亲。辞灵修而陨志兮，吟泽畔之江滨。椒桂罗以颠覆兮，有竭信而归诚。谗夫蔼蔼而漫著兮，曷其不舒予情。始结言于庙堂兮，信中涂而叛之。怀兰蕙与衡芷兮，行中壄而散之。声哀哀而怀高丘兮，心愁愁而思旧邦。愿承閒而自恃兮，径淫曀而道
奸魂偃月忌吴黄，正气难摧百鍊刚。奇响后来谁接续，玉川拜疏植纲常。
分得西湖一角凉，曲房低槛待秋光。生惭乱世能容我，静觉高荷已退香。人意淡如山欲暝，归期愁与月相妨。放歌同是无家客，水枕风船老此乡。
扁舟摇荡水心村，几度烟波入梦魂。猨鹤认名听号令，淦樵报礼叙寒温。浮生多事景逾促，自古求人道不尊。莫为穷途妨旷达，定应束帛贲丘园。
僧房分半榻，坐我白云间。暂脱浮生累，聊娱此日閒。露松垂砌湿，霜藓缀墙斑。为谢良朋引，从兹得往还。

贺新郎·读史拼音解读：

jiāng zhǎng gǔ zhào zhòng qūn xún ，xiàng wǎn wéi zhōu qǔ shuǐ bīn 。wù sè tā xiāng xīn sú yǎn ，fēng guāng hé dì bú yú rén 。zàn yāo chí kǒu sān gèng yuè ，yī rù zhǎng ān wàn hú chén 。guài shā yú gē xuān wèi yǐ ，piān cóng wú bèi ào tóu lún 。
yán jīng yù zhòng qì ，zhū lí tǔ níng yáng 。guǎng hàn qián liáng biàn ，kǎi fēng chéng hé xiáng 。lìng yuè zhào qīng zhāi ，dé zé rùn wú jiāng 。sì bù qīn jiā qī ，jié jǐ shēng yún táng 。jìng yàn hé chūn huī ，xī yáng lì qiū shuāng 。xiāo tiáo yǒng lín zé ，tián yú wèi chéng bàng 。yì róng yán chōng zé ，cǎi cǎi yùn gōng shāng 。jiàng zhě wò shén biāo ，chéng fēng chuī xuán fāng 。yuān wāng dào háng shēn ，wǎn wǎn huà lǐ zhǎng 。wěi wěi wéi mó xū ，dé yīn chàng yóu fāng 。zhào láo miào qīng xuán ，jué zhì yóu jìn cáng 。luè luè wēi róng jiǎn ，bā yán zhèn dào gāng 。duō fán liàn chén jù ，lín wēi shé wǎn zhāng 。hào ruò jīng biāo sàn ，jiǒng ruò huī yè guāng 。yù yán qǐ suǒ tuō ，yì dé quán zì sàng 。zhān ér miào xí róng ，mí mí qīng chén wáng 。xiāo suǒ qíng yǒu tuí ，liáo láng shén xuān zhāng 。shuí wèi míng jīn xiá ，yī wù kě yǐ háng 。yuàn wéi yóu yóu shī ，zhào yí rù cāng làng 。téng bō jì piāo kè ，xuán guī huì dào chǎng 。
yī bó yōng zhī mò zhòu xī ，liàng huáng zhí zhī qū yuán 。yún yú zhào zǔ yú gāo yáng xī ，wéi chǔ huái zhī chán lián 。yuán shēng shòu mìng yú zhēn jiē xī ，hóng yǒng lù yǒu jiā míng 。qí míng zì yú tiān dì xī ，bìng guāng míng yú liè xīng 。xī jīng cuì ér tǔ fēn zhuó xī ，héng xié shì ér bú qǔ róng 。háng kòu chéng ér bú ā xī ，suí jiàn pái ér féng chán 。hòu tīng xū ér chù shí xī ，bú wú lǐ ér shùn qíng 。cháng fèn yuān ér hán nù xī ，zhì qiān jiǎn ér zuǒ qīng 。xīn chǎng huāng qí bú wǒ yǔ xī ，gōng sù sù qí bú wú qīn 。cí líng xiū ér yǔn zhì xī ，yín zé pàn zhī jiāng bīn 。jiāo guì luó yǐ diān fù xī ，yǒu jié xìn ér guī chéng 。chán fū ǎi ǎi ér màn zhe xī ，hé qí bú shū yǔ qíng 。shǐ jié yán yú miào táng xī ，xìn zhōng tú ér pàn zhī 。huái lán huì yǔ héng zhǐ xī ，háng zhōng yě ér sàn zhī 。shēng āi āi ér huái gāo qiū xī ，xīn chóu chóu ér sī jiù bāng 。yuàn chéng jiān ér zì shì xī ，jìng yín yì ér dào
jiān hún yǎn yuè jì wú huáng ，zhèng qì nán cuī bǎi liàn gāng 。qí xiǎng hòu lái shuí jiē xù ，yù chuān bài shū zhí gāng cháng 。
fèn dé xī hú yī jiǎo liáng ，qǔ fáng dī kǎn dài qiū guāng 。shēng cán luàn shì néng róng wǒ ，jìng jiào gāo hé yǐ tuì xiāng 。rén yì dàn rú shān yù míng ，guī qī chóu yǔ yuè xiàng fáng 。fàng gē tóng shì wú jiā kè ，shuǐ zhěn fēng chuán lǎo cǐ xiāng 。
biǎn zhōu yáo dàng shuǐ xīn cūn ，jǐ dù yān bō rù mèng hún 。yuán hè rèn míng tīng hào lìng ，gàn qiáo bào lǐ xù hán wēn 。fú shēng duō shì jǐng yú cù ，zì gǔ qiú rén dào bú zūn 。mò wéi qióng tú fáng kuàng dá ，dìng yīng shù bó bēn qiū yuán 。
sēng fáng fèn bàn tà ，zuò wǒ bái yún jiān 。zàn tuō fú shēng lèi ，liáo yú cǐ rì jiān 。lù sōng chuí qì shī ，shuāng xiǎn zhuì qiáng bān 。wéi xiè liáng péng yǐn ，cóng zī dé wǎng hái 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

贺新郎·读史相关翻译

⑶秋收：一作“秋成”。子：指粮食颗粒。
④遗民：指在金占领区生活的汉族人民，却认同南宋王朝统治的人民。泪尽：眼泪流干了，形容十分悲惨、痛苦。胡尘：指金人入侵中原，也指胡人骑兵的铁蹄践踏扬起的尘土和金朝的暴政。胡，中国古代对北方和西方少数民族的泛称。南望：远眺南方。王师：指宋朝的军队。

贺新郎·读史相关赏析

周邦彦于公元1093年（哲宗元祐八年）任溧水（今江苏溧水县）令，时年三十七岁。无想山在溧水县南十八里，山上无想寺（一名禅寂院）中有韩熙载读书堂。韩曾有赠寺僧诗云：“无想景幽远，山屏四面开。凭师领鹤去，待我桂冠来。药为依时采，松宜绕舍栽。林泉自多兴，不是效刘雷。”由此可见无想山之幽僻。郑文焯以为无想山乃邦彦所名，非是。

作者介绍

韦检 生平不详。《全唐诗》收其《悼亡姬诗》与《梦后自题》共2首，附韦检亡姬后，乃出于《抒情诗》(见《太平广记》卷二七九)。