天问

天问原文：

珠帘不卷，画阑人去，风舞满庭香雪。歌终酒散饯春归，谁唱出、阳光三叠。韶华锦片，芳菲好梦，都被子规啼彻。馀情未肯逐东流，分付与、晓烟残月。
蜀王望蜀旧台前，九日分明见一川。北料乡关方自此，南辞城郭复依然。青松系马攒岩畔，黄菊留人籍道边。自昔登临湮灭尽，独闻忠孝两能传。
陵树日沈西，秋风石马嘶。芳尊倾穗帐，讵肯湿黄泥。惨惨笙歌合，遥遥望眼迷。玉人脆如草，能得几回啼。
月窗半榻枕松筠，石上花开几度春。山色不殊春梦觉，觉时依旧梦时人。
钿毂香车过柳堤，桦烟分处马频嘶，为他沉醉不成泥¤花满驿亭香露细，杜鹃声断玉蟾低，含情无语倚楼西。马上凝情忆旧游，照花淹竹小溪流，钿筝罗幕玉搔头¤早是出门长带月，可堪分袂又经秋，晚风斜日不胜愁。独立寒阶望月华，露浓香泛小庭花，绣屏愁背一灯斜¤云雨自从分散后，人间无路到仙家，但凭魂梦访天涯。依约残眉理旧黄，翠鬟抛掷一簪长，暖风晴日罢朝妆¤闲折海棠看又拈，玉纤无力惹馀香，此情谁会倚斜阳。翡翠屏开绣幄红，谢娥无力晓妆慵，锦帷鸳被宿香浓¤微雨小庭春寂寞，燕飞莺语隔帘栊，杏花凝恨倚东风。花月香寒悄夜尘，绮筵幽会暗伤神，婵娟依约画屏人¤人不见时还暂语，令才抛后爱微嚬，越罗巴锦不胜春。偏戴花冠白玉簪，睡容新起意沈吟，翠钿金缕镇眉心¤小槛日斜风悄悄，隔帘零落杏花阴，断香轻碧锁愁深。晚逐香车入凤城，东风斜揭绣帘轻，慢回娇眼笑盈盈¤消息未通何计是，便须佯醉且随行，依稀闻道太狂生。小市东门欲雪天，众中依约见神仙，蕊黄香画贴金蝉¤饮散黄昏人草草，醉容无语立门前，马嘶尘烘一街烟。
江涛日夜锁梅冶，长髯仙人在其下。歌楼夜雨蜡灯红，袖压金厄点筹马。箧中时有青铜泪，宾客无欢神色醉。欲将心腹苦干人，前门投刺后门避。世人眼塞开元钱，郡能读得贞观字。百万抛来李白穷，十千唾手袁羊戏。沟水至清河至浊，汉宫不重东方朔。火池老尽垂天翼，斥鴳公然乘羊角。
江禽插颈梦初成，庭树横烟晚更轻。已恨重城落吾事，更堪明月向人生。

天问拼音解读：

zhū lián bú juàn ，huà lán rén qù ，fēng wǔ mǎn tíng xiāng xuě 。gē zhōng jiǔ sàn jiàn chūn guī ，shuí chàng chū 、yáng guāng sān dié 。sháo huá jǐn piàn ，fāng fēi hǎo mèng ，dōu bèi zǐ guī tí chè 。yú qíng wèi kěn zhú dōng liú ，fèn fù yǔ 、xiǎo yān cán yuè 。
shǔ wáng wàng shǔ jiù tái qián ，jiǔ rì fèn míng jiàn yī chuān 。běi liào xiāng guān fāng zì cǐ ，nán cí chéng guō fù yī rán 。qīng sōng xì mǎ zǎn yán pàn ，huáng jú liú rén jí dào biān 。zì xī dēng lín yān miè jìn ，dú wén zhōng xiào liǎng néng chuán 。
líng shù rì shěn xī ，qiū fēng shí mǎ sī 。fāng zūn qīng suì zhàng ，jù kěn shī huáng ní 。cǎn cǎn shēng gē hé ，yáo yáo wàng yǎn mí 。yù rén cuì rú cǎo ，néng dé jǐ huí tí 。
yuè chuāng bàn tà zhěn sōng jun1 ，shí shàng huā kāi jǐ dù chūn 。shān sè bú shū chūn mèng jiào ，jiào shí yī jiù mèng shí rén 。
diàn gū xiāng chē guò liǔ dī ，huà yān fèn chù mǎ pín sī ，wéi tā chén zuì bú chéng ní ¤huā mǎn yì tíng xiāng lù xì ，dù juān shēng duàn yù chán dī ，hán qíng wú yǔ yǐ lóu xī 。mǎ shàng níng qíng yì jiù yóu ，zhào huā yān zhú xiǎo xī liú ，diàn zhēng luó mù yù sāo tóu ¤zǎo shì chū mén zhǎng dài yuè ，kě kān fèn mèi yòu jīng qiū ，wǎn fēng xié rì bú shèng chóu 。dú lì hán jiē wàng yuè huá ，lù nóng xiāng fàn xiǎo tíng huā ，xiù píng chóu bèi yī dēng xié ¤yún yǔ zì cóng fèn sàn hòu ，rén jiān wú lù dào xiān jiā ，dàn píng hún mèng fǎng tiān yá 。yī yuē cán méi lǐ jiù huáng ，cuì huán pāo zhì yī zān zhǎng ，nuǎn fēng qíng rì bà cháo zhuāng ¤xián shé hǎi táng kàn yòu niān ，yù xiān wú lì rě yú xiāng ，cǐ qíng shuí huì yǐ xié yáng 。fěi cuì píng kāi xiù wò hóng ，xiè é wú lì xiǎo zhuāng yōng ，jǐn wéi yuān bèi xiǔ xiāng nóng ¤wēi yǔ xiǎo tíng chūn jì mò ，yàn fēi yīng yǔ gé lián lóng ，xìng huā níng hèn yǐ dōng fēng 。huā yuè xiāng hán qiāo yè chén ，qǐ yàn yōu huì àn shāng shén ，chán juān yī yuē huà píng rén ¤rén bú jiàn shí hái zàn yǔ ，lìng cái pāo hòu ài wēi pín ，yuè luó bā jǐn bú shèng chūn 。piān dài huā guàn bái yù zān ，shuì róng xīn qǐ yì shěn yín ，cuì diàn jīn lǚ zhèn méi xīn ¤xiǎo kǎn rì xié fēng qiāo qiāo ，gé lián líng luò xìng huā yīn ，duàn xiāng qīng bì suǒ chóu shēn 。wǎn zhú xiāng chē rù fèng chéng ，dōng fēng xié jiē xiù lián qīng ，màn huí jiāo yǎn xiào yíng yíng ¤xiāo xī wèi tōng hé jì shì ，biàn xū yáng zuì qiě suí háng ，yī xī wén dào tài kuáng shēng 。xiǎo shì dōng mén yù xuě tiān ，zhòng zhōng yī yuē jiàn shén xiān ，ruǐ huáng xiāng huà tiē jīn chán ¤yǐn sàn huáng hūn rén cǎo cǎo ，zuì róng wú yǔ lì mén qián ，mǎ sī chén hōng yī jiē yān 。
jiāng tāo rì yè suǒ méi yě ，zhǎng rán xiān rén zài qí xià 。gē lóu yè yǔ là dēng hóng ，xiù yā jīn è diǎn chóu mǎ 。qiè zhōng shí yǒu qīng tóng lèi ，bīn kè wú huān shén sè zuì 。yù jiāng xīn fù kǔ gàn rén ，qián mén tóu cì hòu mén bì 。shì rén yǎn sāi kāi yuán qián ，jun4 néng dú dé zhēn guān zì 。bǎi wàn pāo lái lǐ bái qióng ，shí qiān tuò shǒu yuán yáng xì 。gōu shuǐ zhì qīng hé zhì zhuó ，hàn gōng bú zhòng dōng fāng shuò 。huǒ chí lǎo jìn chuí tiān yì ，chì ān gōng rán chéng yáng jiǎo 。
jiāng qín chā jǐng mèng chū chéng ，tíng shù héng yān wǎn gèng qīng 。yǐ hèn zhòng chéng luò wú shì ，gèng kān míng yuè xiàng rén shēng 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

天问相关翻译

①野人：泛指村野之人；农夫。
②柳叶：指美女之眉，眉似柳叶，故称。梨花：指美女面似梨花之娇美。
③瘴溪：旧传岭南边远之地多瘴气。

天问相关赏析

然而下片仍是从项羽对手刘邦开始，“汉家陵阙起秋风，禾黍满关中。”刘邦虽在徐州彭城这里战胜了项羽，但同样也逃不掉历史长河的消磨。
这是一支小令，是一首寓意深刻的怀古之作。全曲内容共分三个层次。
讽刺说

作者介绍

李清 唐天宝十二载（753）进士李清。善真、行书。