恨赋

恨赋原文：

问讯东郊，尺五城阴，名园乍开。甚药栏绕处，未移湘竹，花源寻后，不数江梅。一种风流，先春占了，社酒旗边红杏媒。丝丝里，见亭亭楼榭，曲曲池台。此中肯放徘徊，便随意逍遥石径苔。看拖条筇杖，玉阶催去，穿双笱屐，瑶圃才回。多少骚人，孙弘座上，吟尽江豪吐凤才。飞绵好，待夔龙携手，捲过尘埃。
乱山为县锁长江，江口湖开万顷苍。湖上孤峰镜中黛，楚风吹雨一船凉。
堂堂邑城东，辟地迁乡学。流水环西偏，好山绕南郭。青衿来游歌，济济见头角。所求在诗书，所习惟礼乐。许侯善作兴，士类忻有托。咏歌付菁莪，践履由矩彟。儒宫旧湫隘，脩饰重开拓。堂前势峥嵘，堂后地宽绰。便思藏古书，倏尔创高阁。造化为主张，鬼神助咨度。众材纷积聚，群匠事砻斲。名区轶飞尘，危构撑碧落。檐楹绚青紫，壁槛明丹垩。风棂接朱户，月牖连翠箔。千金购图籍，万卷充栋桷。六经最严整，百氏纷交错。标题别牙签，启闭时锁钥。奎光映虹霓，文字丽金艧。芸香剩熏渍，缣素互联络。能吞石渠富，足助张华博。胡何经世变，兵燹肆炎恶。荡然成灰尘，况又遭攘掠。阁非灵光存，书似秦坑虐。玉毁惊椟亡，珠逃为川涸。谁能复兴脩，政剧吏孱弱。风流校书郎，夙抱经世略。忻然兴义举，不吝发私橐。规模出胸次，功效归咄诺。勤劳仅逾时，轮奂忽如昨。众难君独易，远迩为惊愕。文溪前有记，梅外能继作。岂徒誇目前，实以视绵邈。迩来复中否，繁盛沦寂寞。名馀铁炉步，事叹令威鹤。尘埃冷蠹鱼，风雨留蜗壳。基荒草色新，碑古苔痕剥。巍巍弦诵区，依旧等硗埆。悠悠乾坤内，斯道还自若。世人急功利，亦或重名爵。宁知一编中，至味堪咀嚼。尝闻上古时，浑沌凝太朴。后来书契兴，文籍渐昭焯。图书最幽赜，坟典终灏噩。斯时岂无书，未易窥浑璞。天生鲁仲尼，元气属斟酌。道传鲁氏唯，才竭颜生卓。六经集大成，中或劳笔削。一从垂宪来，千古传木铎。经秦已煨烬，出汉还穿凿。遗编在天下，谁为订纯驳。隋唐迄五代，光焰存一爝。莫能探渊微，徒尔读糟粕。五星聚奎躔，二水溯濂洛。真儒相继出，绪统悬掌握。片言万里具，一发千钧著。文风资阐扬，圣道赖宣廓。时人好藏书，彼此如有约。建阳与吴郡，两记争融爚。吾邦故文献，此举殊卓荦。声华动乡国，名教等山岳。我生已后时，偶被诗书缚。未能万卷破，徒事一鞭着。结网因羡鱼，不耕敢求穫。植根思深培，举步虑前却。词章乃馀事，富贵非可乐。书中有至宝，岂但殊圭珏。常亲一灯青，不管双鬓皬。匪图身有馀，亦使心无怍。泮中昔游观，陈迹嗟落莫。池芹尚清香，坛杏转盘礴。丝竹遗声音，鸢鱼自飞跃。废兴自相寻，气运有回薄。眷兹风化本，可忍成萧索。凭谁绍前功，且以开后觉。我愿记其成，新碑为磨琢。
柳阴嫩绿藏莺语，花径余香著燕泥。南亩十分农事好，平畴野水称耕犁。
龙马花雪毛，金鞍五陵豪。
相思一何深，相别一何久。条风吹蘼芜，新火钻榆柳。春光渐以阑，莫负尊中酒。
噫吁戏吾闻地不爱宝，胡为乎空青土中少。五金生处方有之，鬼禁神呵閟深窅。水浆如汞石壳黄，壳如桃核含水浆。石团金气沥为液，碧色湛湛冰雪凉。它器收藏即消散，以沙锥石才取浆。取浆一滴疗昏眚，白日食既还耿光。石孕精华几千岁，白璧明珠岂为贵。神农未必知有灵，谁启玄关救人世。玉山峨峨云树深，何君得此良苦心。錞釪盛水浸寒玉，几人欲售空持金。噫吁戏世上之人云有目，白日犹如夜无烛。后土何不令空青出土泥沙然，大使何君疗人双目全。
挺秀古灵基，来为学子师。壮心存远业，余力付新诗。阔步云霄了，细吟风月宜。老来无软语，敢以此相期。
白玉搔头金凤翘，翠裙袅袅束纤腰。紫箫吹断瑶池梦，飞落寒塘寄寂寥。
读书三十年，何曾效一字。九万里冲风，不能起蝉翅。人间龙子藏，天上司文睡。质书典青山，勉就冬官例。凤老泣枯梧，强作回翔计。低枝无伟巢，聊减冲云气。掷巾簪笋皮，脱衫买荷芰。万竹中栖身，崖风吹远唳。销心白傅诗，遣老庞公偈。铁锥题令篁，画破千竿翠。

恨赋拼音解读：

wèn xùn dōng jiāo ，chǐ wǔ chéng yīn ，míng yuán zhà kāi 。shèn yào lán rào chù ，wèi yí xiāng zhú ，huā yuán xún hòu ，bú shù jiāng méi 。yī zhǒng fēng liú ，xiān chūn zhàn le ，shè jiǔ qí biān hóng xìng méi 。sī sī lǐ ，jiàn tíng tíng lóu xiè ，qǔ qǔ chí tái 。cǐ zhōng kěn fàng pái huái ，biàn suí yì xiāo yáo shí jìng tái 。kàn tuō tiáo qióng zhàng ，yù jiē cuī qù ，chuān shuāng gǒu jī ，yáo pǔ cái huí 。duō shǎo sāo rén ，sūn hóng zuò shàng ，yín jìn jiāng háo tǔ fèng cái 。fēi mián hǎo ，dài kuí lóng xié shǒu ，juǎn guò chén āi 。
luàn shān wéi xiàn suǒ zhǎng jiāng ，jiāng kǒu hú kāi wàn qǐng cāng 。hú shàng gū fēng jìng zhōng dài ，chǔ fēng chuī yǔ yī chuán liáng 。
táng táng yì chéng dōng ，pì dì qiān xiāng xué 。liú shuǐ huán xī piān ，hǎo shān rào nán guō 。qīng jīn lái yóu gē ，jì jì jiàn tóu jiǎo 。suǒ qiú zài shī shū ，suǒ xí wéi lǐ lè 。xǔ hóu shàn zuò xìng ，shì lèi xīn yǒu tuō 。yǒng gē fù jīng é ，jiàn lǚ yóu jǔ yuē 。rú gōng jiù qiū ài ，yǒu shì zhòng kāi tuò 。táng qián shì zhēng róng ，táng hòu dì kuān chāo 。biàn sī cáng gǔ shū ，shū ěr chuàng gāo gé 。zào huà wéi zhǔ zhāng ，guǐ shén zhù zī dù 。zhòng cái fēn jī jù ，qún jiàng shì lóng zhuó 。míng qū yì fēi chén ，wēi gòu chēng bì luò 。yán yíng xuàn qīng zǐ ，bì kǎn míng dān è 。fēng líng jiē zhū hù ，yuè yǒu lián cuì bó 。qiān jīn gòu tú jí ，wàn juàn chōng dòng jué 。liù jīng zuì yán zhěng ，bǎi shì fēn jiāo cuò 。biāo tí bié yá qiān ，qǐ bì shí suǒ yào 。kuí guāng yìng hóng ní ，wén zì lì jīn wò 。yún xiāng shèng xūn zì ，jiān sù hù lián luò 。néng tūn shí qú fù ，zú zhù zhāng huá bó 。hú hé jīng shì biàn ，bīng xiǎn sì yán è 。dàng rán chéng huī chén ，kuàng yòu zāo rǎng luě 。gé fēi líng guāng cún ，shū sì qín kēng nuè 。yù huǐ jīng dú wáng ，zhū táo wéi chuān hé 。shuí néng fù xìng yǒu ，zhèng jù lì chán ruò 。fēng liú xiào shū láng ，sù bào jīng shì luè 。xīn rán xìng yì jǔ ，bú lìn fā sī tuó 。guī mó chū xiōng cì ，gōng xiào guī duō nuò 。qín láo jǐn yú shí ，lún huàn hū rú zuó 。zhòng nán jun1 dú yì ，yuǎn ěr wéi jīng è 。wén xī qián yǒu jì ，méi wài néng jì zuò 。qǐ tú kuā mù qián ，shí yǐ shì mián miǎo 。ěr lái fù zhōng fǒu ，fán shèng lún jì mò 。míng yú tiě lú bù ，shì tàn lìng wēi hè 。chén āi lěng dù yú ，fēng yǔ liú wō ké 。jī huāng cǎo sè xīn ，bēi gǔ tái hén bāo 。wēi wēi xián sòng qū ，yī jiù děng qiāo què 。yōu yōu qián kūn nèi ，sī dào hái zì ruò 。shì rén jí gōng lì ，yì huò zhòng míng jué 。níng zhī yī biān zhōng ，zhì wèi kān jǔ jiáo 。cháng wén shàng gǔ shí ，hún dùn níng tài pǔ 。hòu lái shū qì xìng ，wén jí jiàn zhāo chāo 。tú shū zuì yōu zé ，fén diǎn zhōng hào è 。sī shí qǐ wú shū ，wèi yì kuī hún pú 。tiān shēng lǔ zhòng ní ，yuán qì shǔ zhēn zhuó 。dào chuán lǔ shì wéi ，cái jié yán shēng zhuó 。liù jīng jí dà chéng ，zhōng huò láo bǐ xuē 。yī cóng chuí xiàn lái ，qiān gǔ chuán mù duó 。jīng qín yǐ wēi jìn ，chū hàn hái chuān záo 。yí biān zài tiān xià ，shuí wéi dìng chún bó 。suí táng qì wǔ dài ，guāng yàn cún yī jué 。mò néng tàn yuān wēi ，tú ěr dú zāo pò 。wǔ xīng jù kuí chán ，èr shuǐ sù lián luò 。zhēn rú xiàng jì chū ，xù tǒng xuán zhǎng wò 。piàn yán wàn lǐ jù ，yī fā qiān jun1 zhe 。wén fēng zī chǎn yáng ，shèng dào lài xuān kuò 。shí rén hǎo cáng shū ，bǐ cǐ rú yǒu yuē 。jiàn yáng yǔ wú jun4 ，liǎng jì zhēng róng yuè 。wú bāng gù wén xiàn ，cǐ jǔ shū zhuó luò 。shēng huá dòng xiāng guó ，míng jiāo děng shān yuè 。wǒ shēng yǐ hòu shí ，ǒu bèi shī shū fù 。wèi néng wàn juàn pò ，tú shì yī biān zhe 。jié wǎng yīn xiàn yú ，bú gēng gǎn qiú hù 。zhí gēn sī shēn péi ，jǔ bù lǜ qián què 。cí zhāng nǎi yú shì ，fù guì fēi kě lè 。shū zhōng yǒu zhì bǎo ，qǐ dàn shū guī jué 。cháng qīn yī dēng qīng ，bú guǎn shuāng bìn hé 。fěi tú shēn yǒu yú ，yì shǐ xīn wú zuò 。pàn zhōng xī yóu guān ，chén jì jiē luò mò 。chí qín shàng qīng xiāng ，tán xìng zhuǎn pán bó 。sī zhú yí shēng yīn ，yuān yú zì fēi yuè 。fèi xìng zì xiàng xún ，qì yùn yǒu huí báo 。juàn zī fēng huà běn ，kě rěn chéng xiāo suǒ 。píng shuí shào qián gōng ，qiě yǐ kāi hòu jiào 。wǒ yuàn jì qí chéng ，xīn bēi wéi mó zhuó 。
liǔ yīn nèn lǜ cáng yīng yǔ ，huā jìng yú xiāng zhe yàn ní 。nán mǔ shí fèn nóng shì hǎo ，píng chóu yě shuǐ chēng gēng lí 。
lóng mǎ huā xuě máo ，jīn ān wǔ líng háo 。
xiàng sī yī hé shēn ，xiàng bié yī hé jiǔ 。tiáo fēng chuī mí wú ，xīn huǒ zuàn yú liǔ 。chūn guāng jiàn yǐ lán ，mò fù zūn zhōng jiǔ 。
yī yù xì wú wén dì bú ài bǎo ，hú wéi hū kōng qīng tǔ zhōng shǎo 。wǔ jīn shēng chù fāng yǒu zhī ，guǐ jìn shén hē bì shēn yǎo 。shuǐ jiāng rú gǒng shí ké huáng ，ké rú táo hé hán shuǐ jiāng 。shí tuán jīn qì lì wéi yè ，bì sè zhàn zhàn bīng xuě liáng 。tā qì shōu cáng jí xiāo sàn ，yǐ shā zhuī shí cái qǔ jiāng 。qǔ jiāng yī dī liáo hūn shěng ，bái rì shí jì hái gěng guāng 。shí yùn jīng huá jǐ qiān suì ，bái bì míng zhū qǐ wéi guì 。shén nóng wèi bì zhī yǒu líng ，shuí qǐ xuán guān jiù rén shì 。yù shān é é yún shù shēn ，hé jun1 dé cǐ liáng kǔ xīn 。duì yú shèng shuǐ jìn hán yù ，jǐ rén yù shòu kōng chí jīn 。yī yù xì shì shàng zhī rén yún yǒu mù ，bái rì yóu rú yè wú zhú 。hòu tǔ hé bú lìng kōng qīng chū tǔ ní shā rán ，dà shǐ hé jun1 liáo rén shuāng mù quán 。
tǐng xiù gǔ líng jī ，lái wéi xué zǐ shī 。zhuàng xīn cún yuǎn yè ，yú lì fù xīn shī 。kuò bù yún xiāo le ，xì yín fēng yuè yí 。lǎo lái wú ruǎn yǔ ，gǎn yǐ cǐ xiàng qī 。
bái yù sāo tóu jīn fèng qiào ，cuì qún niǎo niǎo shù xiān yāo 。zǐ xiāo chuī duàn yáo chí mèng ，fēi luò hán táng jì jì liáo 。
dú shū sān shí nián ，hé céng xiào yī zì 。jiǔ wàn lǐ chōng fēng ，bú néng qǐ chán chì 。rén jiān lóng zǐ cáng ，tiān shàng sī wén shuì 。zhì shū diǎn qīng shān ，miǎn jiù dōng guān lì 。fèng lǎo qì kū wú ，qiáng zuò huí xiáng jì 。dī zhī wú wěi cháo ，liáo jiǎn chōng yún qì 。zhì jīn zān sǔn pí ，tuō shān mǎi hé jì 。wàn zhú zhōng qī shēn ，yá fēng chuī yuǎn lì 。xiāo xīn bái fù shī ，qiǎn lǎo páng gōng jì 。tiě zhuī tí lìng huáng ，huà pò qiān gān cuì 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

恨赋相关翻译

⑥出师表：诸葛亮出师伐魏之前，上表给蜀汉后主刘禅，表明白己为统一事业奋斗到底的决心。鬼神泣壮烈：鬼神也被诸葛亮的壮烈精神感动得流泪。渡江楫：东晋爱国志士祖逖率兵北伐，渡长江时，敲着船桨发誓北定中原，后来终于收复黄河以南失地。楫：船桨。胡羯：古代对北方少数民族的称呼。
③俶载：指始事，开始从事某种工作。
④空水：天空和江水。

恨赋相关赏析

小令前四句写大雪漫天飞舞的迷离景色，说明野外的扑朔迷离，依稀难辨，远景的衬托，同时透视出作者赞叹之情，境界开阔，层次分明。后三句，精心摄取几个近景：“晚鸦”、“黄芦”、“钓鱼艖”一目了然，同时层次清楚：岸上、岸边、水中，三层由高及低，层次清晰，形色鲜明。前四句朦胧，后三句明晰，把朦胧的远景和明晰的近景紧密配合，使得整个画面的空间层次鲜明，而近景中又分三层，富有空间层次感和画面的立体感；白中有寒鸦，一分荒凉；黄芦掩映，色彩富有质量感，给人温馨；渔舟斜缆，安详静谧，给人以想象：雪过天霁，照样下江捕鱼，表达了作者对安闲稳定的生活的向往和赞美之情。
此词的调名即是题目，写的是一个多彩多姿的江城的风物。从既是郡城，又曾有越国宫殿等情况来看，自然写的是古会稽。前三句“鵁鶄飞起郡城东，碧江空，半滩风”，写的是江城的外景：一江碧水从城东流过，江面空阔，沙滩阵阵风起，好一派秀美、旷远的江郊景色。“越王宫殿，蘋叶藕花中”是对此城历史的回顾与沉思。越王勾践是春秋时期赫赫有名的霸主之一，他就曾在这里建都，可如今已不见痕迹，往日的宫殿一直上已是一片片红藕翠蘋了，这就点明了此城的显赫历史，增加了一个描写层次，无异于在它的背景上涂了一层古老苍凉的底色，丰富了江城的形象。当然作者的怀古之情也是显而易见的，那就是说任何雄图霸业、奕奕生光，都经不起时间的销蚀而云飞烟灭。尾三句“帘卷水楼鱼浪起，千片雪，雨濛濛”，集中描写最富江城特色的景观：登上临江的水楼，卷起帏帘，凭窗一望时，只见鱼跃浪翻，激起千片飞雪，一江雨雾，迷迷蒙蒙，蔚为壮观。尤其是此番景色是透过水；楼窗口而摄入眼帘的，更如一幅逼真的画卷，美不胜收。
三、四句写夜宿五原的见闻。五原之夜，明月皎皎，笳鸣声声，这一静一动，更有力地烘托出塞外之地空旷、辽阔的意境。笳鸣，是古时的军号声，其悲壮苍凉的音调，最能拨动久于旅生活的爱国诗人的心弦，使他们心中刹时涌现出驰骋疆场的豪情，所以下句“何人倚剑白云天”的联想就显得极为脱落自然。

作者介绍

张顶 张顶，元代诗人，抚州临川（今属江西）人。诗一首。